W czwartek 18 stycznia 2018 r. na zaproszenie dyrektor Szkoły Podstawowej w Lipinach Anny Reguły oraz uczniów drugiej klasy gimnazjum odbyło się spotkanie młodzieży z kpt. Izabelą Podhalańską, prezesem ŚZŻAK Środowiska 5. PSK AK w Dębicy oraz Maciejem Małozięciem, wiceprezesem Okręgu Tarnów ŚZŻAK i sekretarzem dębickiego środowiska ŚZŻAK.

Podczas spotkania kpt. Izabela Podhalańska  opowiedziała zebranym o swojej działalności w Wojskowej Służbie Kobiet oraz udziale w akcji „Burza” w I Zgrupowaniu 5. PSK AK w Obwodzie Dębica.

Maciej Małozięć zarysował dzieje Armii Krajowej oraz tworzenie struktur konspiracyjnych w placówce ZWZ-AK Pilzno „Pocisk”.

Młodzież z klasy drugiej z Lipin realizuje w tym roku projekt historyczny „Opowiedzcie nam waszą historię”.

W spotkaniu uczestniczyli nauczyciele oraz młodzież klas IV-VII szkoły podstawowej i gimnazjum.

Pomnik upamiętniający pchor. Mariana Chmielewskiego został poświęcony 18 sierpnia 1996 roku. Inicjatorami upamiętnienia byli koledzy z plutonu dywersyjnego i członkowie ŚZŻAK w Dębicy.
Pomnik uległ jednak zniszczeniu, a tablica upamiętniająca bohatera, prawdopodobnie podczas prac budowlanych na stacji kolejowej, zaginęła.
Z tej racji Zarząd ŚZŻAK Środowiska 5. PSK AK w Dębicy w lipcu 2014 roku podjął decyzję o odnowieniu pomnika i ufundowaniu nowej tablicy.
W pomoc włączyła się gmina Czarna.

Uroczystość odsłonięcia odnowionego obelisku odbyła się 17 sierpnia 2014 roku i rozpoczęła się mszą świętą sprawowaną przy grocie NMP w Straszęcinie. Następnie uczestnicy uroczystości przejechali pod stację kolejową w Grabinach gdzie odbyła się część oficjalna uroczystości.
Odnowiony pomnik poświęcił ks. Bogusław Czech, a odsłonięcia monumentu dokonali: por. Izabela Podhalańska i wójt gminy Józef Chudy.
Następnie głos zabrał Maciej Małozięć, wiceprezes Okręgu Tarnów i inicjator odnowienia pomnika, który przypomniał postać pchor. Mariana Chmielewskiego ps.„Maria”.

Na tablicy znajduje się napis:

PAMIĘCI

PCHOR. MARIANA CHMIELEWSKIEGO

PS. „MARIA” ŻOŁNIERZA ARMII KRAJOWEJ

POLEGŁEGO W WALCE Z NIEMIECKĄ

POLICJĄ KOLEJOWĄ W DNIU 19 VIII 1943 R.

KOLEDZY Z PLUTONU DYWERSYJNEGO

I CZŁONKOWIE Ś.Z.Ż. A.K. DĘBICA

W 53. ROCZNICĘ ŚMIERCI

GRABINY 18 VIII 1996 R.

ODNOWIONO W 2014 R.

Urodzony 23 czerwca 1922 r. w Przybyszówce k. Rzeszowa. Syn Józefa i Karoliny z d. Wilczak. Szkołę powszechną ukończył w Przedmieściu Nadleżajskim, następnie uczęszczał do I Gimnazjum w Jarosławiu (do wybuchu wojny ukończył trzy klasy). Jako siedemnastoletni chłopiec zorganizował w Jarosławiu drużynę konspiracyjną złożoną ze szkolnych kolegów, którą podporządkował por. „Wilkowi” z SZP. W konspiracji przyjął pseudonim „Brutus”. Następnie przeniósł się do Rzeszowa gdzie działał m.in. w grupie sabotażowo-dywersyjnej ZWZ Rzeszów, następnie przeniesiony do Placówki Hyżne, działał w grupie dywersyjnej kpt. Mieczysława Chendyńskiego „Józefa”. Początkiem 1943 r. działał w grupie dywersyjnej Inspektoratu AK Rzeszów dowodzonej przez Józefa Lutaka. Wkrótce przeniesiony do Dębicy wraz ze starszym bratem Kazimierzem ps. „Tyran”. Uczestniczył w wielu akcjach sabotażowo-dywersyjnych na terenie Obwodu Dębica. Ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych i zdał tzw. dużą maturę. W Dębicy pełnił funkcje dowódcy drużyny dyspozycyjnej Komendy Obwodu i zastępcy oficera dywersji. W czasie „Burzy” walczył w II Zgrupowania 5. psk AK. Uczestniczył w wielu akcjach w tym w akcji odbicia ludności Gumnisk i Braciejowej w dniu 12 sierpnia 1944 r. Po wydostaniu się z niemieckiego okrążenia jesienią 1945 r., przedostał się do Rzeszowa gdzie odnowił kontakty z Ludwikiem Marszałkiem. Działał w organizacji Nie – DSZ – WiN. Posługiwał się wówczas pseudonimami „Szeryf”, „Chlebowicz”. Od maja 1945 r. był członkiem patrolu dyspozycyjnego „Straży” przy Komendzie Inspektoratu DSZ. Uczestniczył w kilku akcjach odbicia z rąk UB aresztowanych członków organizacji. Od grudnia 1945 r. do czerwca 1946 r. pełnił funkcje zastępcy kierownika propagandy i kierownika kolportażu przy Wydziela Propagandy Okręgu WiN w Rzeszowie. „Spalony” na terenie Rzeszowa powrócił do Dębicy, gdzie pełnił funkcje łącznika miedzy powiatowymi strukturami WiN, a kierownictwem Okręgu WiN w Rzeszowie. W styczniu 1947 r. został aresztowany przez WUBP z Rzeszowa. Po brutalnym śledztwie w rzeszowskim więzieniu przy Jagiellońskiej podpisał rzekome zobowiązanie do współpracy po czym został zwolniony. Po wyjściu z aresztu lojalnie poinformował przełożonych z WiN o wiedzy UB oraz o swoich zeznaniach złożonych przed UB. Następnie zbiegł na Dolny Śląsk gdzie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Aresztowany następnie przez UB w Dębicy, przeszedł ponowne śledztwo w kazamatach UB. Po wyroku skazującym go na wieloletnie więzienie, przebywał w zakładach więziennych we Wronkach, Strzelcach Opolskich, Wiśniczu. Zwolniony w 1956 roku. Po powrocie do Dębicy pracował w dębickich Zakładach Jajczarsko-Drobiarskich. Aktywnie działał w środowisku żołnierzy 5. psk AK, uczestnicząc w spotkaniach opłatkowych i w organizowanych obchodach święta pułkowego. Był pierwszym przewodniczącym koła Związku Żołnierzy AK i Światowego Związku Żołnierzy AK. Napisał ponadto kilkanaście opublikowanych powieści historycznych (w tym wspomnienia z czasu „Burzy” pt. Dziesiątka w akcji). Zmarł 1 października 1990 r., pochowany na cmentarzu wojskowym w Dębicy. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Medalem Wojska (pięciokrotnie).

Urodzony w Słocinie k. Rzeszowa 9 lutego 1909 roku. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Rzeszowie, oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 17. pp. w Rzeszowie. W 1935 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika, a w 1939 do stopnia podporucznika. Przed wojną pracował jako nauczyciel w szkołach w Boguchwale, Stykowie, Czerwonkach, Woli Borkowskiej i w Borku Nowym k. Błażowej. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako dowódca zwiadu 165. pp. Po powrocie do Błażowej nawiązał kontakty z ppłk. Kazimierzem Hielmanem-Rawiczem i wstąpił do SZP. Podjął się roli tworzenia struktur konspiracyjnych w gminie Błażowa, gdzie został następnie komendantem Placówki ZWZ. Był inicjatorem działalności tajnej oświaty na Rzeszowszczyźnie. Po zdekonspirowaniu na terenie Błażowej przeniósł się do Rzeszowa, gdzie objął funkcje dowódcy oddziału dywersyjno-wywiadowczego krypt. „Ruch” Inspektoratu Rzeszowskiego, a następnie oddziału partyzanckiego „Sokół”. Zagrożony denuncjacją został skierowany do Obwodu AK Dębica, wraz z braćmi Kazimierzem i Władysławem Strumskim. W Dębicy objął funkcje oficera dywersji Obwodu. W listopadzie 1943 roku otrzymał awans do stopnia kapitana. Dowodził w wielu akcjach bojowych na terenie Inspektoratu Rzeszowskiego, oraz w samym Obwodzie „Deser”. Od kwietnia 1944 przeniesiony do Rzeszowa na stanowisko oficera dywersji Inspektoratu. Na czas „Burzy” powrócił do Obwodu Dębica, gdzie uczestniczył w licznych akcjach dywersyjnych. Dowodził brawurowym atakiem na batalion SS podczas akcji odbicia pacyfikowanej ludności Gumnisk i Braciejowej w dniu 12 sierpnia 1944 roku. 20 sierpnia 1944 roku poległ podczas oblężenia sztabu III Zgrupowania 5. psk AK w Gołęczynie. Pochowany na Kałużówce 21 sierpnia 1944 roku, został ekshumowany w 1957 roku i przeniesiony na cmentarz wojskowy w Dębicy. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych partyzantów w Inspektoracie Rzeszowskim. Odznaczony Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) oraz pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari V klasy i awansowany do stopnia majora.