Urodzony 23 czerwca 1922 r. w Przybyszówce k. Rzeszowa. Syn Józefa i Karoliny z d. Wilczak. Szkołę powszechną ukończył w Przedmieściu Nadleżajskim, następnie uczęszczał do I Gimnazjum w Jarosławiu (do wybuchu wojny ukończył trzy klasy). Jako siedemnastoletni chłopiec zorganizował w Jarosławiu drużynę konspiracyjną złożoną ze szkolnych kolegów, którą podporządkował por. „Wilkowi” z SZP. W konspiracji przyjął pseudonim „Brutus”. Następnie przeniósł się do Rzeszowa gdzie działał m.in. w grupie sabotażowo-dywersyjnej ZWZ Rzeszów, następnie przeniesiony do Placówki Hyżne, działał w grupie dywersyjnej kpt. Mieczysława Chendyńskiego „Józefa”. Początkiem 1943 r. działał w grupie dywersyjnej Inspektoratu AK Rzeszów dowodzonej przez Józefa Lutaka. Wkrótce przeniesiony do Dębicy wraz ze starszym bratem Kazimierzem ps. „Tyran”. Uczestniczył w wielu akcjach sabotażowo-dywersyjnych na terenie Obwodu Dębica. Ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych i zdał tzw. dużą maturę. W Dębicy pełnił funkcje dowódcy drużyny dyspozycyjnej Komendy Obwodu i zastępcy oficera dywersji. W czasie „Burzy” walczył w II Zgrupowania 5. psk AK. Uczestniczył w wielu akcjach w tym w akcji odbicia ludności Gumnisk i Braciejowej w dniu 12 sierpnia 1944 r. Po wydostaniu się z niemieckiego okrążenia jesienią 1945 r., przedostał się do Rzeszowa gdzie odnowił kontakty z Ludwikiem Marszałkiem. Działał w organizacji Nie – DSZ – WiN. Posługiwał się wówczas pseudonimami „Szeryf”, „Chlebowicz”. Od maja 1945 r. był członkiem patrolu dyspozycyjnego „Straży” przy Komendzie Inspektoratu DSZ. Uczestniczył w kilku akcjach odbicia z rąk UB aresztowanych członków organizacji. Od grudnia 1945 r. do czerwca 1946 r. pełnił funkcje zastępcy kierownika propagandy i kierownika kolportażu przy Wydziela Propagandy Okręgu WiN w Rzeszowie. „Spalony” na terenie Rzeszowa powrócił do Dębicy, gdzie pełnił funkcje łącznika miedzy powiatowymi strukturami WiN, a kierownictwem Okręgu WiN w Rzeszowie. W styczniu 1947 r. został aresztowany przez WUBP z Rzeszowa. Po brutalnym śledztwie w rzeszowskim więzieniu przy Jagiellońskiej podpisał rzekome zobowiązanie do współpracy po czym został zwolniony. Po wyjściu z aresztu lojalnie poinformował przełożonych z WiN o wiedzy UB oraz o swoich zeznaniach złożonych przed UB. Następnie zbiegł na Dolny Śląsk gdzie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Aresztowany następnie przez UB w Dębicy, przeszedł ponowne śledztwo w kazamatach UB. Po wyroku skazującym go na wieloletnie więzienie, przebywał w zakładach więziennych we Wronkach, Strzelcach Opolskich, Wiśniczu. Zwolniony w 1956 roku. Po powrocie do Dębicy pracował w dębickich Zakładach Jajczarsko-Drobiarskich. Aktywnie działał w środowisku żołnierzy 5. psk AK, uczestnicząc w spotkaniach opłatkowych i w organizowanych obchodach święta pułkowego. Był pierwszym przewodniczącym koła Związku Żołnierzy AK i Światowego Związku Żołnierzy AK. Napisał ponadto kilkanaście opublikowanych powieści historycznych (w tym wspomnienia z czasu „Burzy” pt. Dziesiątka w akcji). Zmarł 1 października 1990 r., pochowany na cmentarzu wojskowym w Dębicy. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Medalem Wojska (pięciokrotnie).