Urodzony w Brzezinach k. Wielopola Skrzyńskiego, 9 sierpnia 1912 r. Syn Franciszka i Marii z d. Bujak. Absolwent Gimnazjum im. Wł. Jagiełły w Dębicy oraz Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Otrzymał przydział służbowy w 17. pp., gdzie służył w stopniu podporucznika. Odbył kurs w Centrum Wyszkolenia oficerów lotnictwa w Dęblinie. W 1938 r. otrzymał awans do stopnia porucznika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, biorąc m.in. udział w obronie Dęblina. Dostał się do niemieckiej niewoli z której zdołał uciec w obozie przejściowym w Przeworsku. Powraca do rodzinnych Brzezin. Po nawiązaniu kontaktów z członkami podziemia rozpoczął budowanie struktur ZWZ – AK w Brzezinach, gdzie pełnił funkcje pierwszego komendanta placówki. Posługiwał się pseudonimami „Wilk”, „Zbroja”. W listopadzie 1943 r. otrzymał awans do stopnia kapitana, a rok później do stopnia majora. W Obwodzie Dębica pełnił szereg istotnych funkcji; oficera saperów, oficera szkoleniowego. W styczniu 1944 r. został komendantem nowoutworzonego Podobwodu Sędziszów Małopolski. W czerwcu został mianowany komendantem Obwodu AK „Deser”. W czasie „Burzy” uczestniczył jako zastępca dowódcy 5. psk AK. Brał udział w walkach I i III Rejonu. W lutym 1945 r. po rozwiązaniu Armii Krajowej, został mianowany szefem komórki likwidacyjnej Inspektoratu AK Mielec. Działał w strukturach Nie – DSZ – WiN. Pełnił m.in. funkcje komendanta Inspektoratu „Nie” w Mielcu, kierownika propagandy WiN Rzeszów. Zainicjował powstanie gazetki „Ku Wolności”. Następnie pełnił funkcje kierownika Rejonu WiN Południe. Poszukiwany przez UB opuścił Rzeszowszczyznę i przeniósł się na teren Dolnego Śląska. Początkiem 1947 r. został prezesem Dolnośląskiego Okręgu WiN. Aresztowany przez UB we Wrocławiu 12 grudnia 1947 r., po brutalnym śledztwie został skazany w sierpniu 1948 r. na karę śmierci. Zamordowany 27 listopada tego samego roku, spoczywa na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu. Kilka lat później ekshumowany i pochowany w grobowcu rodzinnym w Jeleniej Górze.