Łopuska Cecylia

Urodzona 23 listopada 1904 roku w Zgierzu. Córka Rudolfa Kwiecińskiego i Stanisławy z d. Piwowar. W 1917 roku ukończyła szkołę powszechną, a w 1927 Państwowe Gimnazjum w Łodzi. Następnie uczęszczała do łódzkiego Seminarium Nauczycielskiego. W 1928 roku wyszła za mąż za rtm. Wojciecha Łopuskiego z 5. pułku i przeniosła się do Tarnowa. Sakramentu chrztu jej córkom bliźniaczką: Basi i Krysi udzielał w domu przy ul. Św. Marcina kapelan 5. psk ks. Franciszek Pinda, zaś chrzestnymi byli Juliusz Kleberg (późniejszy generał) oraz jego żona Wanda. W latach 1929-1934 uczyła w Żeńskiej Szkole Powszechnej przy ulicy Słowackiego w Tarnowie. Z chwilą przeniesienia pułku z Tarnowa, przeprowadziła się na stałe do Dębicy w 1934 roku. Tutaj podjęła pracę w powszechnej szkole męskiej. Podczas okupacji mieszkała w Dębicy w domu przy ulicy Krakowskiej 25, który stał się ważnym punktem dębickiego podziemia. Cecylia Łopuska była jednym z pierwszych organizatorów struktur konspiracyjnych w Dębicy. Używała pseudonimu „Danuta”. Organizowała struktury dębickiej Wojskowej Służby Kobiet, której była komendantką przez cały okres konspiracji. Była także jednym z inicjatorów działalności tajnej oświaty w Obwodzie. W 1943 roku ukrywała się w Warszawie, a następnie w majątku księżnej Jabłonowskiej w Przyborowiu k. Dębicy. W czasie „Burzy” walczyła w II Zgrupowaniu 5. psk AK. Po wydostaniu się z niemieckiego okrążenia udzielała pomocy oddziałom partyzanckim. W styczniu 1945 r. wyjechała wraz z córkami do Tarnowa. Poszukiwana przez PUBP w Tarnowie, ukrywała się w Łodzi, Tomaszowie Mazowieckim, Gliwicach. Początkiem sierpnia 1945 r. zamieszkała wraz z rodziną we Wrocławiu. Od jesieni 1946 r. współpracowała z wrocławskimi działaczami  WiN (głównie z Adamem Lazarowiczem). 15 lipca 1948 r. została aresztowana przez WUBP i osadzona w areszcie śledczym we Wrocławiu. Cztery miesiące później skazana przez WSR we Wrocławiu na karę 6 lat pozbawienia wolności. Osadzona w więzieniu w Fordonie, została warunkowo zwolniona w sierpniu 1951 roku. Mieszkała wraz z rodziną we Wrocławiu. Zmarła 20 sierpnia 1971 r. we Wrocławiu i została pochowana na Cmentarzu Osobowickim. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. W 1992 r. Sąd Wojewódzki we Wrocławiu unieważnił wyrok z 1948 roku.