Dydo Stanisław

Pseudonim „Steinert”. Urodzony 23 lutego 1922 r. w Brzezówce, pow. Dębica. Syn Karola – nauczyciela – i Emilii z d. Mędrak. W latach 1929-1932 uczęszczał do szkoły powszechnej w Brzezówce. Przed wojną mieszkał z rodzicami w Oświęcimiu. W czasie wojny Niemcy aresztowali jego ojca i zamordowali w obozie w Oświęcimiu. Zamieszkał wówczas z rodziną w Ropczycach. W tajnym nauczaniu przed komisją „Kuźnica” zdał maturę. Od 1940 r. był żołnierzem ZWZ-AK. Ukończył podchorążówkę. Objął dowództwo plutonu dywersyjnego Placówki AK Ropczyce. Uczestnik wielu akcji bojowych w rejonie Ropczyc i Sędziszowa Małopolskiego. W czerwcu 1944 r. grupa bojowa pod jego dowództwem odbiła w Brzeźnicy 12 więźniów pilnowanych przez Niemców. Kilka dni potem grupa dywersyjna zdobyła kilkanaście aparatów radiowych nadawczo-odbiorczych z magazynu niemieckiego w Ropczycach. W czasie akcji „Burza” dowodził grupą dyspozycyjną dowódcy I Zgrupowania w Obwodzie AK Dębica. 31 lipca 1944 r. dowodzony przez niego patrol dyspozycyjny wraz z patrolem saperów zniszczył oba tory pomiędzy Ropczycami a Brzezówką, co spowodowało przerwanie linii kolejowej Rzeszów-Dębica. Wziął udział w walkach na Kałużówce jako z-ca dowódcy oddziału dyspozycyjnego. Po zakończeniu okupacji niemieckiej zamieszkał w Poznaniu i podjął studia na AWF. Nie zaprzestał działalności konspiracyjnej, działał w NIE, Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a potem w WiN na terenie Krakowa. Od stycznia 1946 r. kierował łącznością wewnętrzną Obszaru Południowego WiN. Aresztowany 24 czerwca 1946 r. Zwolniony po pozorowanej zgodzie na współpracę z UB. Od jesieni 1946 do października 1947 r. był kierownikiem Wydziału Organizacyjnego Okręgu Wrocławskiego WiN. Ponownie aresztowany 18 grudnia 1947 r. we Wrocławiu. Wyrokiem WSR we Wrocławiu z 10 sierpnia 1948 r. skazany na karę śmierci. Stracony 27 listopada 1948 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Pochowany na wrocławskim Cmentarzu Osobowickim.